Stil hier | Vossen in de herfst

Begin vorig jaar startte ik met een intensief traject bij het vermoeidheidscentrum. 2016 stond voor mij in het teken van minderen: steeds minder doen in de hoop dan ooit weer eens uit te kunnen met mijn energie. 

Ik kan er vanalles over vertellen. Maar ik doe dat niet, want minderen, he ;) Het verklaart alleen wel de stilte hier. Ik naaide nog wel, maar ook dat veel minder. Het bloggen stond eerlijk gezegd nóg lager op mijn prioriteitenlijstje. En dat is prima zo. Ik probeer er niet gefrustreerd over te zijn, want frustratie kost ook energie!

Toch staan er nu weer een paar blogberichtjes klaar. Is dat een goed teken? Misschien. Maar het kan ook zijn dat mijn oude ik de frustratie uiteindelijk toch maar omzette in daden. Afijn, zie hier de vossenjurk.

De digitale vosjes kocht ik ongeveer 100 jaar geleden. Om, tja, om wat? Om er een shirt voor mijn vader, de onderzoeker, van te maken? Kansloos, eigenlijk, haha. Zo'n viscosetricot is niet mooi voor mannen, vind ik. De bizarre print had hij anders vast wel kunnen waarderen.

Dan maar een herfstjurk voor het meisje. We doken voor het eerst echt samen in de stoffenkast, combineerden stofjes, tekenden (ik) ontwerpjes, waarbij zíj bepaalde.



Ik gebruikte de combinatie SVDHZ met Izzy top voor het lijfje en zette eenvoudig mouwen aan.

Combineren met oranje leek eerst logisch, maar was niet mooi. De vosjes en het huidje van mijn meisje kwamen veel beter uit met dit zachte geel lang bewaard voor een jurk voor mijzelf.

Ik speelde wat met de richting van de ingebreide streepjes in de stof.

PS: wat leuk dat jullie allemaal nog meelezen! In een half etmaal is dit bericht al door 20% van mijn volgers - of anderen - bekeken. Nóg leuker natuurlijk als jullie ook een reactie achterlaten!